
Todo cabe en un corazón lleno de esperanza.
Incluso la tristeza. O la rabia. Quizás algo de cinismo.
Nunca podría llegar a definir lo que cabe en el blanco de unos ojos, pues somos más por lo que escondemos que por lo que mostramos.
Y a pesar de las medias sonrisas, de los casis y de lo que nos queda en las manos por no saber correr y decir lo que sentimos, seguimos avanzando.
Con la tristeza, la rabia, el cinismo. Y la alegría. Avanzamos con todo ello, pues todo forma parte de nosotros.
No podemos pretender no ser como somos, ni aislar sentimientos, obviar lágrimas y exagerar sonrisas. De esa forma, tan solo dejamos de ser nosotros mismos, para tratar de ser algo extraño que no existe, algo volátil y cambiante, nunca nosotros.
¿No crees que es más fácil existir, aceptando todo lo que nos forma, todo lo que forma parte de nuestra vida y de nosotros mismos, sin tratar de engañarnos?
La pureza no es algo que se manche por pensar en uno mismo. Un alma pura es exactamente la que encuentra el equilibrio, y no tiene motivos para engañar ni engañarse, solo es.
Tengo ganas de volar y conocer, ¿alguien puro y dispuesto me acompaña?
3 comentaris:
"No tinguis por de ser la persona en què t'has convertit. Estima el teu jo passat, si algun dia vas pendre una decisió va ser per alguna cosa."
Jo t'hi acompanyo!
Me apunto!
¡Equilibrio! ¡Si! Esa es la base de todo.
A.
Publica un comentari a l'entrada